W dzień świecki Ożarów Mazowiecki

    Zostało niewiele czasu do wigilii, a ja wczoraj wybrałem się do Ożarowa Mazowieckiego i innych 24 miejscowości na zachód od Warszawy. W końcu ciąg dalszy zwiedzania powiatu warszawskiego-zachodniego. Nie jeżdziłem ostatnio często, bo miałem naukę, prace domowe, a zjazdy na studiach miałem co tydzień, a nie co dwa tygodnie. Mam nadzieję, że w styczniu i lutym ogarnę wszystkie zaliczenia!

Prawie koniec Warszawy

    O około 7:45 pojechałem do gminy Ożarów Mazowiecki. Jest na południe od gminy Stare Babice i rozciąga się na zachód i wschód mniej więcej tak samo.

Wyszło 82,5 km. Przebieg:

Warszawa>Mory>Macierzysz>Jawczyce>Bronisze>Konotopa>Duchnice>Ożarów Mazowiecki>Ołtarzew>Koprki>Michałówek>Ołtarzew>Domaniewek Pierwszy>Gołaszew>Domaniewek>Płochocin>Józefów>Wolskie>Święcice>Orły>Pilaszków>Myszczyn>Pilaszków>Pogroszew-Kolonia>Pogroszew>Umiastów>Kaputy>Strzykuły>Piotrkówek Mały>Piotrkówek Duży>Wieruchów>Strzykuły>Babice Nowe>Blizne Jasińskiego>Warszawa

Na mapie: https://drive.google.com/open?id=1PNdkRF9s69YiXHVfKnwcHWIgJPQ&usp=sharing

    Zacząłem od nielubianego mi fragmentu wycieczki, czyli od przeprawy przez Warszawę. Serio, nie lubię pod tym względem Warszawy. Jak zwykle jest stresująco z powodu korków, trąbiących samochodów, bo każdemu się spieszy, wysokie krawężniki, przejścia dla pieszych, często zakorkowane skrzyżowania, szkła. Jadąc tak na zachód, miałem tylko raz i nie na długi czas ścieżkę rowerową, więc ogólnie korzystałem z ulic. Przejechałem przez most Śląsko-Dąbrowski, przejechałem tunelem pod Starym Miastem i przy szklanym wieżowcu skręciłem na inną, mniej zajeżdżoną drogę. Okazała się być z kocich łbów, ale ok. Na paru sporych skrzyżowaniach zgrywałem tchórza - kurczaka :-D zsiadając i przeprowadzając przez nie rower, bo jak samochody mają czerwone, to i tak z innych stron nadjeżdżają i się korkują.

    Na drodze 719 jechałem ścieżką rowerową, która potem zmieniła się w ciąg pieszo-rowerowy. Jeszcze przez Warszawą się skończyła. Droga po Warszawie zmieniła się na krajową numer 92. Na szczęście ma szerokie, asfaltowe pobocza.

    Pierwszą miejscowością są Mory. Od razu pojawiły się lekko zaśnieżone pola, trawniki przy drodze. Trochę sporo stało słupów wysokiego napięcia. Przejechałem przez Macierzysz i powróciłem na drogę krajową. Niebawem odbiłem na południe przez Bronisze.

Widok z Bronisza. W oddali zaczyna się Ożarów Mazowiecki.

    Oj, zapomniałem wspomnieć o pogodzie. Było -2'C, a w południe 2'C. Przez cały dzień było słonecznie. Z powodu niskiego słońca na południu było mglisto, a na północ niebieskawo. Nie musiałem obawiać się gołoledzi. Drogi były suche. Można było zobaczyć cienką warstwę śniegu na polach i trawie.

Widok na zachód. Tą linią kolejową będę korzystać w celu dalszego zwiedzenia powiatu, wysiadając np. w Błoniach.

    Od Konotopy jechałem przy torach, a potem wyjechałem z jakiegoś terenu zamykanego szlabanem. Wygląda na to, że wyjechałem z jakiejś rolniczej spółdzielni produkcyjnej. Na szczęście szlaban był otwarty cały czas i tam są również domy jednorodzinne. Wjechałem już do Ożarowa Mazowieckiego od południa i jechałem osiedlami. Przypominały mi Sulejówek. Wjechałem do centrum miasta. Są szkoły, boiska, droga krajowa, bloki, kamienice i choinka przy drodze.

Choinka w Ożarowie Mazowieckim

Parafia Miłosierdzia Bożego w Ożarowie Mazowieckim. Kościół jest z lat 80-tych.

    Pojechałem głębiej na północ, by zobaczyć północną część miasteczka. Są tam podobnie osiedla składające się z domków jednorodzinnych, wcześniej bloki.

Osiedla z domków jednorodzinnych

Podwórka i zaszronione samochody

    Trafiłem na park ze zamarzniętym stawem.

    Pora wyjechać z miasta i jechać dalej na zachód. Znowu pojawiły się pola i słupy wysokiego napięcia.

Koprki

    Kupiłem w Decathlonie nowy termos firmy Quechua i wziąłem go ze sobą. Wcześniej go przetestowałem jak w listopadzie pojechałem do Nowego Dworu Mazowieckiego>Wieliszewa>Nieporętu. Ma trochę większą pojemność, bo 1 litr. Świetnie się sprawuje. Całe szczęście, że nie zabrakło w domu cytryny do herbaty!

Domaniewek Pierwszy

    Po Michałówku i Ołtarzewie odbiłem na południe od drogi krajowej. Przeszedłem przez tory i jechałem obok nich. Goniły mnie pieski. Widziałem w słonecznym blasku kształt komina. To komin w Mosznej w powiecie pruszkowskim. Skończyła się nawierzchnia asfaltowa i jechało mi się niewygodnie. Na szczęście z powodu mrozu błoto było twarde jak lód.

Na południe do Płochocina. W oddali komin w Mosznej (ten wyższy).

    Zaczął się Płochocin. Znajduje się tam stacja kolejowa, więc może kiedyś na niej wysiądę zwiedzając gminę Błonie (mam po dziurki w nosie jazdę przez Warszawę). Widziałem ładne osiedla domków jednorodzinnych po prawej stronie, a po lewej pola. Zmierzałem już na północ na drogę krajową. Wiał wiatr 8-10 km/h na północ z akcentem wschodnim. Przejechałem przez tory.

Trochę z górki...

    Zwiedziłem Wolskie, a na drodze krajowej obowiązywał już zakaz jazdy rowerem, więc jechałem wąskim ciągiem pieszo-rowerowym. Dojechałem na zachodni skraj wycieczki, a to oznacza powrót do domu przez tym razem północną część gminy. 

Zachodni skraj wycieczki

    Pojechałem na północ i zacząłem zwiedzać pozostałe miejscowości, zarazem wracając do domu. Tak samo jak na poprzedniej wycieczce, miejscowości ładnie się ułożyły w jedną linię i droga była wygodna, asfaltowa i spokojna. Wyprzedził mnie rowerzysta szosowy. Nie mam szosówki, żeby przyjąć wyzwanie na pojedynek >:-)

Ładne pole w Święcicach. Wygląda jak boisko.

    Wcześniej miałem z Myszczyna wrócić drogą polną, ale dałem sobie spokój i pojechałem asfaltem tam i z powrotem. Widziałem w Umiastowie górkę z tarasem obok placu zabaw, ale ktoś tam stał, więc sobie odpuściłem.

Umiastów

    Czasami wkurzały mnie osoby przechodzące przez ulicę nie po przejściach dla pieszych, ogólnie na całej wycieczce. Dokładnie mam na myśli to, że widzisz takich na ulicy, więc musisz ich minąć lub zwolnić, a może nawet zatrzymać się. Widzę takiego dziadka, który już jest jedną nogą na ulicy i nie wiem czy mam zwolnić, przepuścić go, ale zawsze jednak jadę dalej, bo to nie przejście dla pieszych.

    Podobała mi się jazda przez Strzykuły. Jest tam ciąg pieszo-rowerowy, boiska, przystrzyżona trawa, ogólnie taki porządek na drodze. Jest prowadząca do zadrzewień ścieżka pieszo-rowerowa z tablicami na temat ptaków i roślin.

Ferie świąteczne to nie wymówka. Zawsze jest pora na naukę!

    Musiałem skręcić na Piotrkówek Mały i Piotrkówek Duży. Była tam na chwilę kiepska droga, a błoto już powoli odzyskiwało swoje właściwości plastyczne.

Do Piotrkówka Dużego

    Dojechałem do Nowych Babic. Przygoda się nie skończyła, bo teraz muszę przedrzeć się przez Warszawę, żeby wrócić do domu. Zaczęła się Warszawa przy forcie Blizne. Na początku jechałem chyba jednopasmową drogą, ale za to szeroką. Specjalnie wybrałem na mapie te poboczne. Minąłem Kebab King. Oooch, ale bym sobie zjadł takiego z kurczakiem i wołowiną. Potem zaskoczony trafiłem na pas rowerowy! Po niedługim czasie się skończył i przejechałem przez wiadukt nad torami kolejowymi. Jakiś incydent się trafił na drodze, więc trochę postałem za autobusem miejskim. Widzę jak ciągle wymijają mnie samochody i jak włączają się do drogi inne, ignorując moją obecność. Przy cmentarzu powązkowskim był mocny korek, więc przez długi czas stałem i czekałem, aż w końcu poszedłem chodnikiem. W końcu pojechałem ścieżką rowerową od ronda Radosława przez most Gdański i do domu. Myślałem, że będzie lepiej, ale nie, dalej nie lubię większych miast. Wiem, że w takim Poznaniu, Łodzi, itp byłoby tak samo, więc nie mogę nienawidzić z tego powodu Warszawy.

    To by było na tyle z dojazdem rowerem przez stolicę. Zwiedziłem wszystkie 25 miejscowości gminy Ożarów Mazowiecki. Następna wycieczka powinna być na gminę Błonie i wtedy dojadę pociągiem prawdopodobnie do Płochocina.

Wesołych Świąt!

Lato skończyło się na Dobre

    Tak jak podejrzewałem - poprawy nie pozwoliły mi zbytnio na spędzenie czasu na dworze we wrześniu. A szkoda, bo wciąż miło wspominam zeszłoroczną wycieczkę z drugiej połowy września na Jadów i okolice. Wciąż było czuć lato. Ostatnio miałem czas, żeby gdzieś pojechać. Po ponad roku przerwy przejechałem się rolkami na Nightskating. Było jak zwykle ciekawie i fajnie się samemu wracało o północy przez puste ulice Warszawy. Wybiorę się jeszcze w ostatni w tym roku, który będzie 6 października. W przerwie od nauki do ostatniego egzaminu postanowiłem we wtorek zwiedzić południową gminę Dobre w powiecie mińskim i zahaczyć, ot tak, o Wierzbno w powiecie węgrowskim. Potraktowałem to jako ostatnią, ambitną wycieczkę, żegnającą okres letni.

Dosyć wcześnie jak na żółty kolor, ale za to jest ładna aura.

Wyszło 104,1 km. Przebieg:

Mińsk Mazowiecki>Karolina>Stara Niedziałka>Niedziałka Druga>Jakubów>Izabelin>Łaziska>Wola Polska>Mlęcin>Adamów>Kamionka>Wólka Czarnogłowska>Czarnogłów>Pokrzywnik>Czarnogłów>Wyględówek>Janówek>Wierzbno>Wólka>Świdno>Ossówno>Rąbież>Duchów>Rudno>Rąbierz-Kolonia>Antonina>Dobre>Zdrojówka>Wólka Kokosia>Poręby Stare>Osęczyzna>Poręby Nowe>Grabniak>Rudzienko>Rakówiec>Wólka Mlęcka>Gęsianka>Ludwinów>Mistów>Wólka Mińska>Mińsk Mazowiecki

Na mapie: https://drive.google.com/open?id=1ZCPqUeNwFmwuABTmQ4A0R_G2Alk&usp=sharing

    Przez cały dzień było słonecznie i 17'C. Ostatnio nagle się ochłodziło i na szczęście znów się ociepla. Takie nagłe, drastyczne ochłodzenie nie może pozostać już na dobre, więc tak jak sinusoida musi z powrotem się ocieplić. Nie chciało mi się jechać :-I i to głównie z powodu pociągów. Krótsze dni i mniejsza temperatura rano już nie zachęcają na wczesne wyjście z domu, więc wsiadłem do pociągu o 8:14. Tym razem byłem przebiegły i nie dałem się wsiąść do wąskiego ER75, tylko zajrzałem w Internecie na rozkład jazdy i wiedziałem po podwójnych numerach pociągów, który pociąg będzie długim EN57 z pustymi wagonami. Na przykład 19822+19823 to (chyba) dwa pociągi sprzężone ze sobą.

    Wysiadłem w Mińsku Mazowieckim. Przejechałem przez parę małych rond, a przy parku Dernałowiczów jest jakiś remont drogi i musiałem jakoś się przedrzeć. Wyjechałem z miasta i znów przejechałem przez Niedziałki. Autobusy szkolne wiozły dzieciaki do szkół.

Stara Niedziałka

    Ostatnio tu byłem jak jechałem z kolegą do Siedlec, a pierwszy raz pod koniec maja. Przy A2 budują coś wielkiego co przypomina halę. Od Jakubowa skręciłem w lewo na północ i wtedy zaczęły się nowe rejony, jednak do gminy Dobre jeszcze nie dojechałem.

Łaziska

Za niedługo wjazd do lasu...

...a w nim Wola Polska.

    Kiedy las się skończył, pojawił się podjazd i minąłem fioletowy witacz "Gmina Jakubów żegna". Rozpoczął się ładny widok żółtych drzew, ustawionych w szeregu (pierwsze zdjęcie od góry) i rozpoczęła się gmina Dobre.

Pierwsza miejscowość to Mlęcin, a po niej Adamów

    Adamów było pod względem wysokości względnej wycieczki najwyższym punktem na mapie, bo 197 m n.p.m. :-D.

Moja druga panorama. Na horyzoncie widać lasy położone niżej w Kamionce.

    Powiem, że jednak nie czułem lata. Było chłodno, choć mogłem jechać w spodenkach, ale pomyślałem, że jednak nie chce mi się zmieniać odzieży. I co prawda, jeszcze jakiś zielony akcent dał się znaleźć, ale czułem czasami taki klimat jak w Tarczynie, które zwiedzałem w zimę i przedwiośnie.

Staw w Woli Czarnogłowskiej

    Zaraz miałem po lewej stronie spore pola. W pobliżu siedział kot na drzewie i zszedł, kiedy mnie zobaczył. Miauczał i w odległości 2 metrów nie uciekał, co pewnie oznaczało, że jest w jakimś %-cie oswojony, bo tak jakby chciał się pogłaskać, ale nie był zdecydowany. Nie udało mi się zrobić mu zdjęcia, bo sobie poszedł :-(

    Od Czarnogłowa rozpocząłem jazdę na wschód do Wierzbna. Od razu wjechałem w powiat węgrowski i powitały mnie kocie łby. Obok jednak było wydeptane pobocze. Skręciłem w Wyględówku w lewo i zauważyłem jak robotnicy kładli asfalt na dziury.

Belki chyba idą na kiszonkę. Za lasem jest Jaworek.

    Nie brakowało czasem zobaczyć jakieś opuszczone gospodarstwa. Zbyt zarośnięte, bym mógł je pokazać.

Krowy w Janówku.

    Po lewej stronie dało się zobaczyć mnóstwo turbin wiatrowych w oddali za lasami. Wyliczyłem ich chyba 17!

W oddali wiatraki. Widać też na horyzoncie jakiś szaroniebieski kolor.

Urząd gminy we Wierzbnie

    Dojechałem do Wierzbna. Dostrzegłem szkołę, staw i urząd gminy. Powiat węgrowski to jeszcze nie moja działka. Zacząłem wracać na zachód z powrotem do powiatu mińskiego.

Jest nadzieja!

    Często miałem z górki. W Ossównie skręciłem z asfaltu na drogę polną, którą jechało się w porządku. Rolnik w ciągniku na polu pewnie się zdziwił co tu robi ten koleś na rowerze.

W drodze do Rąbieża

    Rąbież strasznie przypominał mi Kamionkę, hmm... no cóż. Dostałem się znów na gminę Dobre. Powitała mnie niestraszna miejscowość Duchów, choć ze straszną nawierzchnią, brr!

Pierwsze czerwone drzewka.

Rąbierz-Kolonia, a w oddali Duchów. To chyba jedyne zdjęcie, które przypomina mi lato.

    Znalazłem się w Dobrem. To miasteczko nad drogą 637, która prowadzi do Węgrowa. Jest tu skwerek, rynek z przystankami autokarowymi, na którym czekało dużo osób. Jest tu parafia św. Mikołaja Biskupa. Kiedyś do tego miasteczka zajrzę nie raz.

Kościół św. Mikołaja Biskupa w Dobrem

Pomnik Józefa Piłsudskiego na skwerku.

    Miałem okazję pojechać tą drogą wojewódzką. Bardzo fajnie się jechało. Kiedyś może wybiorę się do Węgrowa. Odbiłem zaraz w prawo na Zdrojówkę.

Pytanie tylko, kim był ten Kokoś?

    Wjechałem do sporego lasu i to chyba jeden z największych lasów, z którymi miałem do czynienia. Otóż rok temu, chyba w lipcu pojechałem na moje pierwsze 150 km i jechałem głównie drogą krajową od Stanisławowa do Łochowa. Jechałem asfaltem przez spory las, mijając czasami wjazdy do lasu po prawej stronie i tak sobie wyobraziłem, że gdzieś tam daleko w lesie właśnie sobie jadę, rozszerzając granice mapy w swojej wyobraźni. Nie czułem, że byłem w tym lesie, bo wjazd od innej strony, to jednak co innego :-/. 

Takie tam w lesie.

    Znów się znalazłem na tej samej drodze wojewódzkiej i pojechałem do Poręb Nowych. Nie muszę mówić, że wieś ładniej wygląda przy ładnej drodze. Panowała sympatyczna atmosfera i nawet ciąg pieszo-rowerowy jest po prawej stronie.

Do Grabniaka

Rakówiec

    Rakówiec to ostatnia miejscowość. Specjalnie sprawdziłem znak czy to był faktycznie "Rakówiec" czy może jednak "Rakowiec". Teraz mi pozostał powrót do Mińska Mazowieckiego. Pojechałem sobie drogą serwisową przy autostradzie i wjechałem na znany mi wiadukt. W Mińsku Mazowieckim zlokalizowałem na pierwszym peronie biletomat. Są tam chyba 3 perony. Zobaczyłem, że mój pociąg będzie dopiero za prawie 50 minut. Jednak jakiś pociąg w kierunku Warszawy już stoi i odpoczywa. Jeszcze raz spojrzałem na rozkład jazdy i to faktycznie mój pociąg, bo poprzedni dawno odjechał. Poczekałem w pociągu jakiś czas i wtedy ruszył. Wysiadłem przy Stadionie Narodowym.

    Oto jestem :-D. To była pożegnalna wycieczka, żegnająca lato. To oznacza koniec dłuższych wycieczek w ciekawych kierunkach jak na ten rok. Od października rozpocznę zwiedzanie nieznanego mi powiatu warszawskiego zachodniego i tak pewnie będzie się to ciągnąć aż do przedwiośnia. Gminę Dobre dokończę w następną wiosnę, bo została jej północna część do wyeksplorowania.

Do Siedlec

    Przejechać się od domu dosyć daleko w jedną stronę i wrócić wygodnie pociągiem to fajna sprawa. Dobrze byłoby zrobić jeszcze jedną wycieczkę w tym sierpniu, by liczba wpisów wyrównała się z liczbą wpisów z sierpnia 2015. Kolega znów miał ochotę gdzieś pojechać. Zaproponował czerwony szlak dookoła Kampinoskiego Parku Narodowego, ale nie spodobało mi się to. Za długo i niewygodnie. Raz tam zajrzałem i zastałem sam piach, a według relacji innych rowerzystów - nie do końca jest ciekawie. Wyszło na wycieczkę w jedną stronę daleko na wschód - do Siedlec. Siedlce to miasto na czwartym miejscu pod względem liczby ludności i powierzchni w województwie mazowieckim. Miasto jest na prawach powiatu, czyli jest samym powiatem w sobie. Tak jak Warszawa, Radom, Płock i Ostrołęka. Ciekawe co w tym mieście gra.

Zaraz rok szkolny, ale warto korzystać wciąż z lata.

Wyszło 130,9 km. Przebieg:

Warszawa>Sulejówek>Miłosna>Długa Szlachecka>Długa Kościelna>Halinów>Cisie>Olesin>Ostrów-Kania>Dębe Wielkie>Cięciwa>Cyganka>Żuków>Brzóze>Dłużka>Wólka Mińska>Karolina>Stara Niedziałka>Niedziałka Druga>Jakubów>Moczydła>Kazimierzów>Kałuszyn>Olszewice>Wola Paprotnia>Mrozy>Grodzisk>Choszcze>Albinów>Oleksin>Kępa>Wilczonek>Józefin>Kotuń>Pieróg>Nowa Dąbrówka>Stara Dąbrówka>Dąbrówka-Wyłazy>Wyględówka>Żelków>Żelków-Kolonia>Rakowiec>Siedlce

Na mapie: https://drive.google.com/open?id=11nuk8yqs26EwpYYPfiT6KMgSWRg&usp=sharing

    Tego dnia wiało mocno, ale na szczęście z zachodu na wschód, więc miało się non stop z wiatrem. Najprościej z Warszawy do Siedlca można dostać się drogą krajową, ale to by było zbyt stresujące, więc trasa prowadzi przed bardziej kręte drogi wojewódzkie. Trasa została tym razem narysowana przez kolegę, a ja wprowadziłem parę poprawek.

    Jako, że bardziej lubi miasta, na początku pomęczyliśmy się przez Warszawę :-D, a dokładniej dzielnicę Pragę Południe. Na szczęście była ścieżka rowerowa. Przejazd nad torami kolejowymi i ruszyliśmy w stronę dzielnicy Rembertów. Znów drogą 637 i tylko do Sulejówka.

Olesin

    Przejechaliśmy przez Dębe Wielkie i potem trochę na północ tak jak pojechałem do Pustelnika na poprzedniej wycieczce. W lesie znów w kierunku wschodnim.

Las przed Cyganką

Żuków. Tutaj kolega mi się pokazał na zdjęciu za torami, więc go usunąłem. Nie ma to jak fotomontaż :-D

    Przez cały dzień było słonecznie. Non stop asfalt. Po drodze mijało się różne wsie. Domki po lewej i prawej stronie, heh, rutyna. Stare, drewniane domki, które kiedyś miały drzwi na przodzie pomiędzy oknami, nowe, wypasione, budujące się, czasami opuszczone.

Moja pierwsza panorama, złożona z dwóch zdjęć. Wieś Brzóze. Kit czy hit?

    Przejechaliśmy nad autostradą A2. To ten sam wiadukt przez który przejechałem zwiedzając gminę Dębe Wielkie. To miejsce jest na poziomie Mińska Mazowieckiego do którego nie zamierzam wjeżdżać tym razem.

Autostrada Wolności blisko Wólki Mińskiej.

    Potem jazda przez Starą Niedziałkę i Niedziałkę Drugą. To ładne tereny. Heh, zobaczyłem krowy pasące się na trawniku tuż przed zespołem szkół. Pojechanie za Niedziałką Drugą było dla mnie czymś nowym. Zaraz znów przejechaliśmy innym wiaduktem nad autostradą. Z daleka już było widać Jakubów.

W oddali Jakubów.

    Jakubów zdecydowało się na zbudowanie siłowni na dworze i skwerku. To rozbudowana wieś. Mają całkiem dużo drewnianych, starych domków. Teraz pora na jazdę już przez nowe tereny do znanego mi Kałuszyna, ale inną drogą. Tam widziałem rok temu w czerwcu złoty posąg ułana.

Moczydłów. W oddali Aleksandrów.

    Ojej, jakie to wille widziało się w okolicach. Było spokojnie, nikogo na drodze. Naprzeciwko działek plac zabaw pod drzewem. Puste przystanki bez ławek ze starym logiem PKS.

Początek Kazimierzów.

    Po niedługim czasie ostry zjazd z górki i dojazd do Kałuszyna. Widziałem po prawej stronie złoty posąg, ale kolega nie był zainteresowany zrobieniem mu zdjęcia. Teraz jazda na południe od Kałuszyna, ale zaraz w Mrozach pojedziemy znów wschód i tak już do końca. Mrozy to miejscowość i gmina, którą kiedyś zwiedzę. Tam też było ostro z górki i zaraz potem znów, ale długo i łagodnie.

Opuszczona drewniana stodoła na polu w Grodzisku

    Zresztą bardzo często mieliśmy z górki. Dało się słyszeć w oddali szum pociągów, bo niedaleko są tory kolejowe. Na tej linii widziałem tylko Intercity i KM.

Stacja Grodziszcze Mazowieckie w Grodzisku (nie mazowieckim!)

    Po Choszczu zaczęła się bardzo przyjemna część wycieczki. To jazda asfaltem wzdłuż torów na wschód. Z daleka dało się zobaczyć chmury na horyzoncie. To tam zmierzamy :D. Chociaż te chmury chyba są dalej niż Siedlce. Nie wiem jakie są rozmiary chmur i gdzie można stanąć, żeby znaleźć się dokładnie pod jakąś. To mnie zawsze ciekawiło. Może tamte najdalsze pokazane na zdjęciu są oddalone o 100-200 km?

Ale super!

    W którymś momencie wyjechaliśmy z powiatu mińskiego i wjechaliśmy w powiat siedlecki.

    Oczekiwałem na jakiś pociąg. W końcu miałbym dobrą okazję na zrobienie zdjęcia z bliska, ale nic nie jechało. Kiedyś w końcu ta droga musiała się skończyć. Kolega nagrał dla kogoś (snapczatem czy czymś takim) okolice mówiąc "oto tory, oto wieś, oto drzewo, oto tunel i oto... policja, ups!" i szybko schował komórkę do kieszeni. Zobaczenie policji na wsi to cud i pojawiła się znienacka, a lepiej trzymać łapy na kierownicy, kiedy przejeżdżają.

Las za Kępem

    Po Kępie wjechało się do lasu i tam zrobiliśmy przerwę. Mieliśmy chyba 90-96 km. Do Siedlec jeszcze trochę.

    Kotuń jest trochę większą miejscowością, którą się minęło.

Kotuń

Lubię pierogi z mięsem.

    Jeszcze parę wsi minęliśmy. Czasami ścigał nas ciągnik. Ktoś się spieszył na autokar. Akurat po prawej stronie często były odsłonięte pola.

    W końcu dojechaliśmy do Siedlec! Udało się. Na początku jeszcze nie czuliśmy się jak w mieście. Znak powitał nas ostrzeżeniem nad świniami chorymi na świńką sepsę.

Wcześniej nie wiedziałem o co chodzi z tym afrykańskim pomorem świń.

Nie mogło zabraknąć takiego powitania.

    Podjechaliśmy pod górę. Zaczęła się ścieżka rowerowa koloru szarego, a chodniki były czerwone. Jako, że nie lubię jeździć w miejskim zgiełku, wolałem się przejść po mieście. W centrum miasta chodziło po chodnikach sporo osób. Jeździły autobusy miejskie, jest i centrum handlowe, dużo kamienic, bloków, podwórek, a nawet widziałem rowery miejskie, ale nie Veturilo, a SRM (Siedlecki Rower Miejski). Widziałem więzienie i zabytkowy dom targowy. W oddali rzucała się w oczy wysoka, neogotycka katedra.

Katedra Niepokalanego Poczęcia NMP w Siedlcach

    Ma 75 metrów wysokości. Dokładnie tyle co znana mi katedra św. Michała i Floriana w Warszawie. Chodzenie chodnikami ciąg dalszy i gdzieś na osiedlach podjechaliśmy do parku Aleksandryjskiego. Jest tam staw, pomnik łosia i dosyć ciemno z powodu gęstych drzew. Całkiem sporo młodzieży.

Park Aleksandryjski

Łosiek

    Od tego parku ruszyliśmy już w kierunku dworca kolejowego. Tak więc w parku ruszyliśmy i koledze z sakwy wypadł normalnej wielkości nóż survivalowy. Wypadł na ścieżce blisko grupy młodzieży siedzącej i stojącej obok ławki. Chyba patrzyli na nóż z przerażeniem. Szybko go wziąłem i dogoniłem kolegę, który się zwijał ze śmiechu.

    Po drodze jeszcze pozostały 3 miejsca do zobaczenia: Dawny ratusz, kościół na rondzie (odpuściłem), nietypowo wyglądający kościół i cerkiew (nieplanowane).

Dawny ratusz z 1766 roku.

Cerkiew na skrzyżowaniu ulicy Brzeskiej z Prymasa Stefana Wyszyńskiego.

Parafia Ducha Świętego. Nietypowy wygląd z lat 90's, ale ciekawy. Chodziłbym :-D

    Dojechaliśmy do stacji Siedlce, kupił bilet na dwie osoby. Poszukałem rozkładu i za zbitą szybą doczytałem numer peronu i toru. Pociąg okazał się być piętrusem z przedziałem dla rowerzystów na początku. Mało tego - trafił się ekspresowy! Długo to nie potrwało, a zatrzymał się już w Mińsku Mazowieckim, a myślałem, że dopiero co wyjechał z Siedlec! Średnia prędkość pociągu wynosiła 160 km/h, a tyle przystanków pominął. I tak się zakończyła wycieczka. Jak na razie to najdalej jak udało mi się pojechać na wschód i była to również najdłuższa wycieczka z kolegą. Nasza najdłuższa była na 107 km jakieś 5-6 lat temu co oznacza, że wraca do formy.

    Nadchodzący wrzesień to jeszcze wciąąąż lato i prawda, czasami zobaczy się brązowy akcent na drzewach, ale wciąż będzie jak w wakacje.