poniedziałek, 29 czerwca 2015

Nominacja do Liebster Blog Award

    Cześć. Dzisiaj z innej beczki. Nie wiedziałem o tym, ale zostałem nominowany do Liebster Blog Award. Brzmi to jak otagowanie czyjegoś profilu na deviantarcie. Jest skierowany do blogów rzadko uczęszczanych, o małej ilości widzów. Tak naprawdę nie zależy mi na zbieraniu widzów. Co prawda, fajnie, że trafi się ktoś, kto stale będzie czytać posty. To mnie zachęca. Widzę, że mnóstwo blogów o podobnym poziomie ma sporo widzów, którzy obserwują za obserwację i zapominają. 


Dostałem zestaw pytań. Oto one:

1. Co zainspirowało ciebie do założenia bloga?

    Zainspirowały mnie osoby, które mają problemy w odnalezieniu się wśród ludzi. Te osoby nie mają wysoce rozwiniętych umiejętności społecznych. Łączy ich wspólna cecha - brak znajomych. Trafi się ktoś z odmiennymi zainteresowaniami i nie będzie mógł się z nikim dogadać w szkole. Ekstrawertyk, dzięki znajomym, może być wiecznie zajęty. Ci, którym się nie powiodło zawieranie znajomości, siedzą w domu przed komputerem i odnajdują w sobie hobby w grach i informatyce. Choć nie interesują mnie gry i informatyka, to też zaliczam się do tych osób. Na tym blogu chcę pokazać, że mimo braku znajomych od wyjścia, sam sobie radzę. Odnajduję hobby poza domem i robię swoje. To zabija nudę oraz daje cichą nadzieję na poznanie się z nowymi osobami. Chcę, by inni czytając tego bloga, zaczęli sami wychodzić na dwór, a nie mówić, że "ale samemu to tak głupio."

2. Masz jakieś hobby?

    Mam. Kolarstwo rekreacyjne, rysowanie w stylu komiksowym, rolkarstwo, komponowanie muzyki, trochę modelowanie 3D, geocaching, układanie puzzli, zwiedzanie nowych miejsc i robienie im zdjęć.

3. Jaki jest twój ulubiony film?

    Nie mam ulubionego filmu.

4. Co zamierzasz robić w te wakacje?

    Zamierzam przemierzyć kolejne, dalsze gminy i powiaty; pojeżdżę pociągiem; porobię rysunki na zlecenie; pojadę w góry; zanocuję w namiocie;

5. Jaką cechę uważasz za najcenniejszą?

    Dobroć do wszystkich.

6. Czy oceniasz ludzi na podstawie tego, co powie o nich ktoś inny?

    Tak, ale zachowuję tylko jako ostrzeżenie. Rozpocząłbym znajomość z taką osobą tak, jakbym nic o niej nie wiedział i starałbym się za wszelką cenę rozwiać tę plotkę.

7. Jak spędzasz wolny dzień?

    Pojadę gdzieś na rowerze, porysuję, popiszę na GG, przejdę się, pooglądam filmiki na YouTube, pogram na keyboardzie, poczytam na dworze książkę.

8. Masz ulubionego wykonawcę?

       Trudno mi wybrać jednego. Są to kompozytorzy gier.

9. Masz jakieś zwierzę? Jak tak, to jakie?

    Mam 8-letniego, nierasowego kocura.

10. Jakie jest twoje największe marzenie?

    Paczka znajomych szukających przygód oraz zwiedzenie świata jako plecakowicz.

11. Jaka jest twoja ulubiona piosenka?

    Nie mam takiej piosenki, która stałaby na pierwszym miejscu. Lubię muzykę elektroniczną.

Mam teraz wybrać 11 rozwijających się blogów. Nie mam pojęcia, które :-/

sobota, 27 czerwca 2015

Złoty ułan w Kałuszynie

    Dawno nigdzie daleko nie pojechałem, ale to z powodu kiepskiej pogody i studiów. Jeszcze sesja się nie zaczęła. Będę pisać dwa egzaminy, ale już będę musiał napisać coś we wrześniu. Nie zaliczyłem jednego sprawdzianu i na złość nauczyciel nie mógł zrobić poprawy w czerwcu, tylko dopiero po wakacjach. Zatem mam jeden egzamin mniej. Najwyżej zdecyduję się na różnicę programową, czyli o ile wiem, to będę pisać egzamin z tego przedmiotu za rok, ale przechodzę do kolejnego roku jak gdyby nigdy nic. Jak dla mnie, to emerytowani nauczyciele nie powinni nauczać. Dają niejasne materiały, a w Internecie nie ma nic o tej dziedzinie.


    Mam fajną trasę na 145 km, ale chciałem wpierw przejechać się na 130 km. Kiedyś, w pierwszej technikum przejechałem się z kolegą do Mińska Mazowieckiego. Trasa była ciekawa, słoneczna, a miasto niczego sobie. W ostatnią jesień chciałem na wiosnę przejechać się w tamtą stronę i za Mińskiem poszukałem jakiegoś wystarczająco większego miasteczka. Mam na myśli miejscowość, gdzie krzyżują się drogi wojewódzkie, jest kościół, ratusz i rynek. Wyszło na Kałuszyn. Nawet zdjęcia z Google Street View mnie zachęciły, pokazując miasteczko o słonecznej pogodzie w środku lata. Narysowałem trasę tak, by powrót wyglądał inaczej.

Przejechałem 136,2 km. Pobiłem swój rekord o 8,7 km. Przebieg trasy:

Warszawa>Sulejówek>Zakręt>Nowy Konik>Stary Konik>Brzeziny>Wielgolas Brzeziński>Wielgolas Duchnowski>Dębe Wielkie>Kobierne>Choszczówka Stojecka>Stojadła>MIŃSK MAZOWIECKI>Nowe Osiny>Osiny>Janów>Jędrzejów Nowy>Jędrzejów Stary>Ryczółek>KAŁUSZYN>Chrościce>Kluki>Turek>Wiśniew>Rządza>Szczytnik>Jakubów>Anielinek>Mistów>Borek Czarniński>Borek Miński>Brzóze>Żuków>Cyganka>Cezarów>Chobot>Mrowiska>Długa Kościelna>Długa Szlachecka>Sulejówek>Warszawa

    Trzeba było w końcu zrealizować tę trasę i odpocząć od znanych mi powiatów. W całej trasie zjadłem 4 batony musli, niecałą paczkę kabanosów i wypiłem pół lub trzy czwarte 1,5 litrowej butelki wody. Wyruszyłem o 8:00. GPS pokazał, że jechałem 7,5 godzin, w tym jedną godzinę zsumowanych przerw.

Droga krajowa nr. 2. Musiałem przez prawie cały czas jechać ciągiem pieszo-rowerowym.
    Przejechałem przez Warszawę Rembertów i Wesołą wzdłuż torów. Po Sulejówku dołączyłem się do drogi krajowej, która bezpośrednio prowadzi do Mińska Mazowieckiego i Kałuszyna. Niestety musiałem jechać przez prawie cały czas drogą dla rowerów i pieszych. Często wyjeżdżały ciężarówki z posesji i blokowały mi jazdę.

Pola po prawej stronie.
    Trafiłem na nieco większą miejscowość. Jest to Dębe Wielkie. Mogłem już jechać szeroką drogą poboczną, więc było wygodniej.

Kościół pw św. Apostołów Piotra i Pawła z 1906 r.
    Długo to nie trwało i dojechałem do Mińska Mazowieckiego. Co mnie zaciekawiło? Pasy dla rowerzystów! Jednak te pasy co parędziesiąt metrów skręcały na chodnik i znów wyjeżdżały na ulicę. Jak widać, robiłem zdjęcia pod słońce i to dlatego wychodziło białe niebo.


Stary Rynek w Mińsku Mazowieckim. Sorry, że nie poszedłem dalej, by zrobić ciekawsze ujęcie.
    Właśnie wtedy widziałem sporo dzieciaków w galowych strojach. Przypomniało mi się, że było zakończenie roku szkolnego.

Parafia Narodzenia NMP. Sanktuarium Matki Bożej Hallerowskiej.
    Wyjechałem z miasta. Jechało mi się dosyć szybko, około 25-27 km/h. Z tyłu zacząłem widzieć nieciekawe chmury.

W drodze do Kałuszyna. Zaczęło się chmurzyć.
    Dojechałem do Kałuszyna. Było pochmurnie i nie tak sobie przypominałem tę miejscowość po zdjęciach. Po lewej stronie stał ciekawy, złoty pomnik. Rozjaśniło się na chwilę, jak zbliżyłem się do pomnika.

Złoty Ułan
    Przejechałem przez rynek. Sporo młodzieży w strojach galowych porozsiadało się na ławkach.

Kościół NMP w Kałuszynie.
    Miałem niby zrobić sobie najdłuższą przerwę, ale po 3 minutach postoju ruszyłem dalej. Plan był taki, że wracałem przez wsie na północ od tej drogi krajowej. Spodziewałem się pagórków i prędzej zjazdów niż podjazdów.

Wakacyjnie! Wciąż Kałuszyn.
Kluki
    Niebawem z powrotem zrobiło się słonecznie. We wsi Turek zrobiłem łuk w lewo, na zachód i zrobiło się nieciekawie. W tym kierunku wiało i to oczywiście spowolniło moją prędkość. Od razu napiszę, że to mnie mniej rozłożyło niż poprzednio, jak wracałem z gminy Strachówka.

Wiśniew/Rządza
    Zrobiło się ciekawiej, bo przez większość drogi miałem z górki. Zatem niektóre odcinki pokonywałem bez pedałowania.

Turbina wiatrowa w Rządzy. 
    Po Cygance wjechałem w tereny leśne. GPS pokazał, że miałem na pewnym skrzyżowaniu leśnych dróg pojechać prosto, ale droga była ledwo widoczna. Przejechałem obok czyjejś działki i zaraz znalazłem się za czyimś terenem za stodołą. Zawróciłem zirytowany i pojechałem bardziej na północ, przez Cezarów. Po 2,5 km dojechałem na asfalt :-D

Miejscowość Chobot. Beep-boop.
    Ta mała odskocznia od trasy na szczęście nie skróciła dystansu, a chyba przedłużyła o 2 km. W Sulejówku zrobiłem dwie przerwy 5 minutowe. Zjadłem czwartego batona. Ogólnie to dzielnie jechałem, bo w Warszawie utrzymywałem ponad 22 km/h. Ta trasa bardziej mnie przygotowała na 145 km i być może następnym razem przejadę się tą magiczną pętlą, którą też zaplanowałem w ostatnią jesień. Życzcie mi powodzenia w poprawach, egzaminach i pewnie w poprawach egzaminów!

wtorek, 9 czerwca 2015

Nostalgicznie do Przasnysza!

    Pewnie większość z was ma swoją rodzinę czy choćby pojedynczych znajomych na wsi, gdzie możecie pobyć u nich przez pewien czas. Tak się składa, że 98% mojej rodziny mieszka poza miastem, ale mimo to, nie urodziłem się na wsi. Od dziecka przyjeżdżałem na gospodarstwo PKSem i samochodem. Autosanami, Jelczami, itp. podróż trwała 3 godziny, więc zawsze wydawało mi się, że to było strasznie daleko. Uwielbiałem spędzać czas z innymi rówieśnikami, bawiłem się z psami, oglądałem telewizję do późna, uciekałem przed burzami (na polach są niezłe widoki na niebo), łaziłem po drzewach, a raz kierowałem MF 255 i woziłem belki Zetorem. Wszystko wydawało się ciekawe. Im bardziej dorastałem, tym robiło się coraz nudniej. Nadal byłem tym samym dzieciakiem, ale kuzynostwo spoważniało. Musieli już zacząć pomagać w oporządzaniu, prace się bardziej zautomatyzowały, a wolny czas spędzali tylko przed telewizorami. Gospodarstwo się całkiem nieźle zapuściło, ale wiem, że się niby zmienia na lepsze. Od czterech lat nie przyjeżdżam już tam na wakacje. Czasem przyjadę z powodu ślubu czy chrzcin. Wiadomo, że na wsi ludzie często się żenią w dosyć młodym wieku.


    Zrobiłem listę różnych celów na wakacje 2014 i jednym z celów było przejechanie się rowerem do rodziny w Przasnyszu. Nie pojechałem z powodu ich niedowierzania. To dziwne, bo z Warszawy do Przasnysza jest około 100 km. Właściwie, to czekałem na to parę ładnych lat! W końcu pojechałem w tym czerwcu. Trochę było mi ciężko upchać wszystkie, potrzebne rzeczy do plecaka. Wyruszyłem o 7 w piątek, ale i tak już było ciepło.

Wyszło 99 km. Przebieg:
Warszawa>Jabłonna>LEGIONOWO>Michałów-Reginów>ZEGRZE POŁUDNIOWE>Zegrze Północne>Borowa Góra>Jadwisin>SEROCK>Wierzbica>Klusek>Dzierżenin>Pogorzelec>Karniewek>Strzyże>Łubienica>Kacice>PUŁTUSK>Kleszewo>Przemiarowo>Gościejewo>Czarnostów>Byszewo>Karniewo>Chełchy-Klimki>Chełchy Iłowe>Mosaki-Stara Wieś>Helenów>Wężewo>Gostkowo>Leszno>PRZASNYSZ

    Cudownie było przejechać się dokładnie tą samą, nostalgiczną trasą co jechało się PKSem czy samochodem, ale tym razem rowerem.

Jadwisin - w drodze do Serocka
    Zamiast przez Nieporęt, jechałem przez Legionowo. Nie było żadnych problemów, oprócz ze zjechaniem na drogę serwisową, bo na drodze krajowej 61 jest zakaz jazdy na rowerze.

Serock
    W Serocku już kiedyś byłem. Za Serockiem, we Wierzbicy znajduje się gigantyczna truskawka, którą pamiętam za czasów dzieciństwa. W przeciągu tych lat zdążyła trochę zszarzeć i ściemnieć. Teraz ktoś lub coś ją przewróciło :-(

Teraz, zamiast "SADPOL" powinno być "SAD"
    Teraz czekał na mnie 18 kilometrowy odcinek z Serocka do Pułtuska. Wyróżnia się zjazdami i wzniesieniami. Było ich całkiem sporo. Przy zjeżdżaniu jechałem z prędkością 40 km/h, a w podjeżdżaniu 16 km/h. A ty po ilu pagórkach się uśmiechniesz? :-D

Kościół św. Tomasza Apostoła w Dzierżeninie
Pułtusk
    Nie wiedziałem po ilu pagórkach będzie Pułtusk, ale w końcu dojechałem. O dziwo w tym mieście zrobił się straszny korek. Przejechałem przez dwa ronda i jechałem dalej droga krajową. Niedaleko Pułtuska skręciłem w lewo na drogę wojewódzką. To już był ostatni etap trasy. Droga asfaltowa bez pasów wiodąca przez wsie. Wiedziałem, że dosyć orientacyjnym "checkpointem" było Karniewo, a potem Wężewo.

Gościejewo
    Do Karniewa jednak było 14 km. Na tym odcinku zaczął dokuczać mi upał i piłem trochę więcej wody.

Mosaki - Stara Wieś

    Ucieszyłem się jak zobaczyłem ten las. Do celu zostało 12 km.

Z Wężewa do Gostkowa
    Dojechałem do rodziny. Tradycyjnie zatrzymywałem się co 5 km by napić się wody. Tym razem zjadłem tylko 2 batony. Tak się po prostu złożyło. Jechałem 6 godzin. W GPSie było pokazane, że czas jazdy wyniósł 5 godzin, ale postojów około godzinę. Zanocowałem, a następnego dnia przejechałem się trochę po gminie Krasne i oczywiście zwiedziłem znany mi Przasnysz, ale tym razem od rowerowej strony.


Cierpigórz

    Przasnysz to nie byle jakie miasto. Ludzie na spadochronach, lotniach, paralotniach, motolotniach, w szybowcach i jednopłatowcach są często widziani na niebie. O ile wiem, to za ok. 600 zł możesz wykonać skok spadochronowy z 4 km. Nigdy tego nie doświadczyłem.

Test ścieżek rowerowych i szlaków pieszo-rowerowych
Jest git.
Park miejski
Zespół klasztorny pasjonistów i kapucynek. Kościół św. Stanisława Kostki. 
Liceum ogólnokształcące
Rynek. Został niedawno temu odnowiony.
Kolej wąskotorowa. Lokomotywa Lxd2.
    Przez Przasnysz przebiega Mławska Kolej Dojazdowa. Pamiętam jak w Lesznie przejeżdżała wąskotorówka. Zwykle był to Lyd1 i Lxd2. Linia jest nieczynna od dawna, ale słyszałem, że mają już coś z tym zrobić.

Tu są tworzone rowery Kross
    W Przasnyszu stoi fabryka i siedziba firmy Kross. To tu zmontowali waszego Hexagona czy wcześniej - Granda.
    Co do gospodarstwa, to było tam nudno i tego się spodziewałem. Nie miałem co robić. Kręciłem się tu i tam. Zapomniałem, że przyjechałem tam z jeszcze jednego powodu - gości w Warszawie. Oj, jak nie znoszę jak przyjedzie pewna rodzinka na parę dni do niezbyt dużego mieszkania. Przez parę dni słyszałbym krzyki dzieciaków, kłótnie i nie mógłbym się podrapać. Na wsi mogłem sobie połazić po łąkach. Było upalnie, ale to dobrze. W niedzielę już się zachmurzyło. Zamierzałem wyjechać w poniedziałek. Goście w Warszawie odjechali już w niedzielę.

Fajnie, że niektóre półdzikie koty nie uciekają.
    Wyjechałem o 4:50. Dla mnie to rekord pod względem wczesnej godziny. Nie było ciemno ani mgliście. Było czuć wschód słońca, ale było schowane za chmurami. Wróciłem dokładnie tą samą trasą, ale nie jechałem przez Legionowo, a przez Nieporęt ulicą Płochocińską. Rano zjadłem płatki na mleku Corn Flakes i dalej piłem co 5 km, ale starałem się odkręcać butelkę w czasie jazdy. Zatrzymywałem się co 10 km na chwilę by zjeść herbatnika w polewie czekoladowej. To taki mój kolejny eksperyment - zamiast batonów co 30 km. Jechałem szybko, średnio 24-28 km/h. Za Pułtuskiem pedałowałem na tych zjazdach, więc miałem tam raz 47 km/h :-D. Po 60 km zacząłem czuć większy głód, więc zjadłem dwie bułeczki mleczne. Przejechałem znów 99 km. Po powrocie spojrzałem w GPSa. Jechałem 4 godziny i 1 minutę, w tym 21 minut i 46 sekund przerw! Ucieszyłem się nieźle. Niby taka strasznie długawa trasa z dzieciństwa, a jechałem dłużej o jedną godzinę niż PKS.

    Jeśli ktoś mieszka w okolicach Przasnysza, to niech mi napisze - czy była tam ferma strusi? Pamiętam, że coś takiego tam było.

    Oraz pytanie do Was - dokąd mógłbym się przejechać pociągiem na jeden dzień?

poniedziałek, 8 czerwca 2015

Ukryte wsie w gminie Strachówka

    Powróciłem do Warszawy z pobytu u rodziny na wsi w ciągu czterech dni. Opiszę tu relację z zaległej wycieczki oraz będzie szykowała się relacja z Przasnysza. Widzę, że nikt nie zaglądał tu do tego czasu. Czyżbym trafił na złom razem z innymi nieszczęśnikami, którzy prowadzili blogi z wycieczek podczas, gdy blogi kosmetyczne zaczęły debiutować? Nie będę już reklamował ani pisał komentarzy na innych blogach (chyba, że mnie zainteresuje wpis), tylko zostawię to tak i będę wiedział, że ktoś skomentował nie z łaski.

Droga leśna w... Kątach-Wielgi, Grabszczyźnie, a może w Równe?
    W powiecie wołomińskim zostały mi dwie, ostatnie gminy do zaliczenia. Mam na myśli zaliczenie wszystkich miejscowości. Wybrałem gminę Strachówkę, bo jest nieco bliżej, ale już dalej niż gmina Tłuszcz. To najdziwniejsza gmina ze wszystkich. Brakuje dróg, a Google Street View nie postawiło tam nogi. Ciężko jest się dowiedzieć w jakiej miejscowości obecnie się znajdujesz, gdy masz do dyspozycji tylko drogi polne i leśne.

Przejechałem 122 km po 8 miejscowościach tej gminy. Oto przebieg:

Ząbki>Zielonka>Kobyłka>Turów>Ossów>Leśniakowizna>Majdan>Ręczaje Polskie>Nowe Ręczaje>Cygów>Poświętne>Nowy Cygów>Dąbrowica>Międzyleś>SZLĘDAKI>BORUCZA>Kąty-Wielgi>Grabszczyzna>KRAWCOWIZNA>RÓWNE (OSADA LEŚNA)>RÓWNE>PIASKI>STRACHÓWKA>JADWISIN>BORKI>Strachówka>Piaski>WUJÓWKA>SULEJÓW>Kury>Miąse>Karolew>Tuł>Krzywica>Stare Grabie>Duczki>Nowe Lipiny>Wołomin>Kobyłka>Zielonka>Ząbki

    Zacząłem od dojazdu. To kosztowało mnie ok 35 km i dopiero od Międzylesia mogłem wkroczyć w niezbadany teren.

W drodze do Dąbrowicy
    Zauważyłem, że zakwitły łąki w kolorach fioletowych i żółtych. Zmieniłem sobie opony na nowe, bo stare już się nieźle przetarły w ciągu 2 lat. Kupiłem nieco węższe i chyba odczułem to na ścieżkach polnych. Jednak już wiem dlaczego, bo były głęboko zasypane piaskiem.

Super ścieżka bulwo!

    Trafiłem na czarną ścieżkę rowerową i przez nawet długi czas po niej jechałem. Udało mi się zobaczyć dzięcioła zielonego. Większość terenów to były lasy. Raz ścieżka po prostu zniknęła, a na mapie istniała.



    Lasy po jakimś czasie skończyły się. Zauważyłem, że ludzie wciąż używają koni do prac rolnych. Widziałem niejeden raz konia ciągnącego pług. 

Malowniczo :-D
Przy Strachówce pojawiły się nawet większe pola.
    Po dotarciu do Jadwisina, musiałem w końcu zawrócić. A niech to! Musiałem przez 50 km jechać pod wiatr, bo wracałem inną drogą, przez gminę Jadów. To mnie nieźle zmęczyło, że robiłem coraz częstsze przerwy.


    I tak byłem zadowolony, że w ogóle pojechałem i jakoś spędziłem ten dzień. Pobiłem swój rekord w oddaleniu się w linii prostej od domu. Wcześniej było 40 km, a teraz 47,5 km. Zniechęciłem się do wycieczek, póki co. Zacząłem wtedy przygotowywać się do wyjazdu do rodziny, bo mieli pojawić się goście, nieznośni goście.